ჩემი მაკიაველი

ნინო დარბაისელი

ჩემი მაკიაველი 

- რა ეშმაკი ავალებს,
რა შობს მაკიაველებს?-
- სწუხან მედიჩები.

მითხრეს: - მოგვწყდი, მოგვშორდი!
ყბედი იყავ ყოველთვის,
ისევ ყბედი რჩები.

ვერ მოეგე გონებას,
ვერ მოერგე მედიჩებს.
რას ემეტიჩრები!

ფლორენციავ, მისმინე!
ჩემი მწარე ბედი ხარ
და იმედი ჩემი.

თუკი გადამირჩები,
რაა მაკიაველი,
ანდა მედიჩები!