ტრიკლინიუმი

ნინო დარბაისელი

ტრიკლინიუმი. ღმერთი - ინახად

ამბობენ, მოსე პურობისას ფეხმორთხმით იჯდა,
ფეხმორთხმით ისხდნენ პურობისას პატრიარქები,
გამოხდა ხანი და რომაელ დამპყრობელთაგან ებრაელებმაც აითვისეს ტრიკლინიუმი -
სამი მართკუთხა,
დიდი ტახტი,
განლაგებული ნალისებურად,
შუაში იმავ ტახტის სიმაღლე რაიმე ტაბლა,
მეოთხე მხრიდან -
ღია ალაგი - მომსახურეთა მიმოსასვლელი.
რომ თავისუფლად მოეზიდათ საჭმელ-სასმელი.

მიწოლილ სტუმრებს წინ დაუდგეს ტაბლა ქალებმა,
ბალიშ-მუთქა დაუყარეს ტახტზე ასფერი.
სერობის ჟამად
მაცხოვარი იწვა ინახად.
იყო მარცხენა მხარ-თეძოზე წამოწოლილი,
ხოლო მარჯვენით საზრდოს იმას შეექცეოდა,
წინ ედოთ თევზი,
ცოტა პური,
ხილის ჩირი და გაზავებული ღვინით სავსე თითო ფიალა…

უცებ იალა!

რაც გულს ანათებს,
მადლი კი არა,
ზოგჯერ მეხია!
ფიქრის გორგალი გულზე დარდად რად დამეხვია?
საიდუმლოსთვის, სჯობდა, გარსი არ შემომეხია
და არ მეხილა, სინამდვილე რა უკმეხია.

ამა სოფლისა მბრძანებელს და დემონებს ემტრე.
- ფარას გაბარებ,
შენ დამწყსეო ჩემი ცხოვარი, - ვისაც უთხარი
და სიმტკიცით კლდეს შეადარე, უწოდე პეტრე,
მამლის მესამე დაყივლებამდე სწორედ იმან სამგზის უარგყო.

ხოლო იმას კი,
ვინც მექოთნეთა მიწისათვის ძლივს გასაწვდენად, -
ოცდაათ ვერცხლად შეგაფასა,
ღმერთი გაყიდა,
შეიქნა ვინაც მოკავშირე მბრძანებელთა ამქვეყნიურთა
და ვინც
საქვეყნოდ თავის ამბორით ქრისტეობა დაგიდასტურა,
ერქვა იუდა.

თუკი საქვეყნოდ უარყოფა, სამჯერ, ზედიზედ - ღალატს არ ნიშნავს,
და საქვეყნოდვე შენი ცნობა არის ღალატი,
ვით ყველაფერი ამ ცხოვრებაში,
თვით ღვთაებრივი მეგობრობაც კი რთულია და გაუგებარი.
ამოცანაა ამოუხსნელად ჩვენწინ მდებარე,
ჩვენ რა ვქნათ, კაცთა,
ვინც მოგენდეთ და მოგებარეთ!

სერობის ჟამად
მაცხოვარი იწვა ინახად.
რენესანსულად ვსვამთ მაგიდასთან, ვუჯერებთ ნახატს!

იესო,
ქრისტე,
მაცხოვარო მჯდომო ინახად,
გზას აცდენილმა კეთილ მწყემსად შენ დაგისახა,
გეძება რაკი, მონატრულმა, თქვა გულმან ,,აჰა!”
ან რომ ევედრე, ის სასმისი მამამ რატომ არ აგაცილა
ანდა სოფელმა ავი თვალით
რად დაგინახა!