განძეულის გატაცება ბათუმიდან

ნინო დარბაისელი

განძეულის გატაცება ბათუმიდან

მე არ მიყვარს ჟორდანია,
აქ  - სიმართლე და იქ - ცა!
ჯერ ხომ ხალხი  გამოიხმო,
წაგებულზე - გაიქცა!

ბოლშევიკებს ზავზე მელნით
ხელს უწერდა (არ ენდნენ?) 
მოზეიმე სისხლისმსმელნი
ვინმეს შეიბრალებდნენ?

იქნებ უნდა ვათარიღო?
მოკირკიტე  რატომ ვარ?
განძეული - თან წაიღო,
ხალხი - მტერს შეატოვა.

ხალხს ჰგონია თავის ნება,
ხმა თუ ესმის  ლიდერის,
ფარასავით ედევნება,
საითაც კი მიდენის.

ამოწყვიტეს სრულად ერი,
მაღალი თუ დაბალი,
გაწყდა ნორჩი თუ ბებერი,
სისხლმა ფარა მთა-ბარი.

მთავრობამ კი  ოჯახი და
ტყავი დაგაირჩინა.
ლევილს დადგნენ.  იქ ჯახითა
შურმაც  თავი იჩინა.
(ზოგს  ხომ ცოლმა უჩიჩინა,
ზოგსაც - ჰქონდა ,,პრიჩინა”)

მთავარია, თურმე  ძნელ დროს
განძი რომ გაიტანო?
ხალხს - უტოვებ დღეს საავდროს,
აზროვნების ტიტანო?!

მომრიდენი იყვნენ რისკის,
ზრახვასაპატიონი?!
აქ დატოვა მდივანიც კი,
თავად გალაკტიონი!

გული წარსულ დარდებს მიაქვს,
ისრად ეს გარჭობია -
- დასკვნა - ცოცხალ ადამიანს -
ოქროული  სჯობია?