გაზაფხულური

ნინო დარბაისელი

გაზაფხულური

გაზაფხულია, გადამსკდარა ორად ლებანი.
გაღვიძებულან სუნები და სურნელებანი. 
ნაზამთრალ სენებს უდგათ ჟამი გამოღვიძების, 
პანაშვიდები ბიცოლების ანდა ბიძების
ახლა წამოვა. გაჭირვებით და ჭირთა თმობით
გადაღლილები - იხარებენ გარეთ დათბობით.
მომრავლებულა გასაყიდი ყოჩივარდები.
სენტიმენტები მეძალება, დარდში ვვარდები.
ქურქები ანდა ქურთუკები - ხელთათმანები- 
ქუდებიც - ჩრჩილებს - დღემდე ხელიხელსაგოგმანები.
მოიჩითება წვრილყვავილით მინდორ- ველიო.
ჩიტებს მოიხმობს - სამიმოზე- საკამელიო.
შენთვის კი არა,  თავმოსადრეკიც  არ მაქვს, ველიო,
იესო, სოროც არ დარჩება რამ, სამელიო.
რა ადვილია, ახლა გული აიყოლიოთ!
ეზრას რომ უთხარ  სასტიკიაო,
 გახსოვს, ელიოტ?! - 
- აპრილის თვეზე. გინდათ ის ხსოვნა ისევ სვათ, ლიოთ?
მარტზე კარგის მთქმელთ - გაზაფხულები არ დაელიოთ!