აქილევსის ფარი

#ლექსები

ეს - ჩემი უსაყვარლესია.
არიან პოეტები, რომელიც საკუთარი თავისთვის წერენ. 
მე -  საკუთარი თავი მუდამ თან მახლავს და მისი  შექცევა  და ყველაფერი ათასნაირად შემიძლია,  ამიტომ  თუ ვწერ, ვწერ მუდამ მკითხველისთვის.
თანაც არცთუ ყველასთვის, თუმცა საწინააღმდეგო რა უნდა მქონდეს, თუ ვინმე და ბევრი წაიკითხავს.
    გამოგიტყდებით, მე არაინტელექტუალებისთვის  და არაერუდიტებისთვის სერიოზულად წერა - მიჭირს.
მხიარული რითმები და პატარ- პატარა თავშესაქცევები - კი, ბატონო.
დავაზუსტებ: მათში უამრავი კარგი ადამიანი მეგულება, 
 როგორ გამიხარდებოდა, რომ შემეძლოს  მათთვისაც გასაგები, მისაღები და საყვარელი  ვიყო, როგორც პოეტი, მაგრამ  ეს  მათი კი არა, ჩემი პრობლემაა.
 ნებსით თუ უნებლიეთ, რაღაც,  კარგი, აღუდგენელი  სადინარები ადრეულ ასაკშივე გადამეჭრა.
    
ეს ლექსიც  ერთი ასეთი ნიმუშია.

P.S.

ეს სხვაგან პასუხ-კომენტარად დავუტოვე და აქაც ვამატებ

“მადლობა!
ტექნიკური თვალსაზრისით, ეს ჩემთვის იყო  ცდა  ლექსის ნარატიული პლანის, კონტექსტის გაფართოებისა,
ორი ნარატივის ორგანული შერწყმისა,   იმ პირობებში, როცა მათ შორის დროითი დისტანცია  არა წლები და საუკუნეები, არამედ ათასწლეულებია. ამოცანა ასეთი მქონდა, რა შემთხვევაში შეიძლებოდა ყოფილიყო “ილიადას”  ალუზიები ,, მართალი” თანამედროვე ლექსში. 
ავიღე ტრივიალური კლიშე- ნარატივი - საყვარელი ქალის წასვლა და შინაგანად დავაკავშირე გამჭოლი პრობლემით - ადამიანები ფასადურად ვიფარავთ იმას, რაც ისედაც ძლიერი გვაქვს, ადვილად მოწყვლადი არსობრივი ნაწილები კი ჩვენი არსებისა - მუდამ დაუცველი გვრჩება  და შემთხვევითობის კერძნი ვხდებით.”

ნინო დარბაისელი

აქილევსის ფარი
- - - - - - - - 

,,- თვლემდა ალბათ ჰომეროსი,
თვლემდა დიდხანს
და მთვლემარე თხზავდა,
არა - ამბავს ომებისას,
ვინ ვის როგორ შეერკინა,
ანდა დაუზავდა,
ფარს ლანდავდა გასაოცარს,
თვით ჰეფესტოს ხელით ნაჭედს,
გმირი აქილევსის
და ასოცზე მეტი ბწკარის
დამტეველი ვრცელი ლექსი
მის აღწერას უძღვნა.
გვასწავლიან:
,,ეკფრასისი",
(მოიძიე ლექსიკონში)
ასე დააფუძნა.
ეს რომ არც ადვილია და
ეს რომ არც ტყუილია და
ჭორი,
გაიხსენე ილიადა,
და მითხარი,
აქილევსი,
ბრძოლით ნაჯაფარი
მარჯვენათი მტერს თუ უტევს,
მარცხენა ხელს რაღად აცდენს,
რაღად უნდა ფარი. 
ვისაც სადმე შეეჭიდა,
ყველგან მისი ძალა ჭრიდა
აცამტვერა მტერი.
მჯობის მჯობი მოსრა ყველა,
ანუ, როგორც ნათქვამია,
მტერს გაავლო მუსრი,
მაგრამ ფარით იფარება ქუსლი?

ასეთია ხელოვნება,
თუ ოსტატმა  ნიჭით გააჯერა,
იყოს დაუჯერებელი,
გვჯერა!"

დაგეთანხმე.
წავიმახვილგონიერე:
,,-იმ ჰეფესტოს ფარის ნაცვლად
ქუსლსაფარი შეეჭედა, სჯობდა.
ანდა დევგმირს ქალის კაბა დაფარავდა?
ზომით ვერ ცნეს?
მტერი დარაჯობდა..."

თემის შეცვლა განა ღირდა?
მეხსომება, რაც ამაგი დამდე,
მარიდებდი მახვილთ, გულზე დანაღირთა.
მოვაღწიეთ დღეს ამ მაგიდამდე:
ორი ჭიქა, 
ერთი ბოთლი კონიაკი,
(ამირია გონი აკი.. - 
უადგილოდ რა მარითმებს ამდენს!)

ერთი ვიცი,
წინ - არ დარჩა არაფერი.
გინდ მეფერო, გინდაც გამიავდე.

სიყვარული  დარჩეს ამბად!
ნახავ, ალბათ -
თეფშქვეშ
შენი გასაღები დავდე.

2014