უშბას ორი მწვერვალი (ციკლიდან - პრიმიტივები დედას

ნინო დარბაისელი

უშბას ორი მწვერვალი
(ციკლიდან - პრიმიტივები დედას)

ქვა - იწვოდა ჩემი ცოდვით,
მე -  ყინულებს ვკვალავდი.
რად მინდოდი, არც ვიცოდი,
მოგყევ  კუბოს კარამდი.

გულო, როგორ დამიობლდი,
უმზეობით დამიობდი?
თმენა-თმენით გაიობდი?
გაზრდით დაპატარავდი?!

არც რამ  - გადასერილია.
თითქოს გადაწერილია, 
გრძნობა - გადაცერილია,
დროა - გადამცერვალი.

უხსოვარ დროს დანასევდი
ახლა როგორ გაგახსენდი?
ეს - ჩავლილი ამბავია,
გული? - ძველი ამბარია,
ცივეული აბარია, 
მთაა,  განა  ბარია!

ჩემს სიზმრებში თან მაყრობ და
თან “მადევსო, მწერ, ვალი”…
მთლიანს შენ ვინ დაგიპყრობდა.
უშბასავით  - განა ერთი, 
ღარ-ტეხილით შენაერთი,
სამხრეთის და ჩრდილოეთის - 
გქონდა ორი მწვერვალი.

შენ -  სხვა გსურდა და მე კიდე
ალპურ კლდეებს დავეკიდე,
შევაჯერე ქვეყნის კიდე,
რის ნაშალი, რა ყორე!

სიზმრის  - ისევ სიზმარს დარჩეს,
ასახდენებს ვინ აარჩევს,
ვინ თქვას, რა კლავს ან რა - არჩენს.
ყველა წყალს გავაყოლე!


ფოტოზე -  ორმწვერვალიანი მთა - უშბა