ნადუღი

დუღილს დაუღლია კერაზე 
მდგარი რძე და გარეთ გადმოდის
ფუსფუსა ბერი შეშას აპობს დილისთვის. 
და სულ დავიწყებია რძე კერაზე რომ იდუღის 

სისხლიანია რძე დუღილმა 
სულ მთლად შეადედა 
ყელშიც აღარ გადასდის
ორ თითს ახმარს ძლივს 

ყოველი კაცი რძეს ხედავს 
ჭიქაში და  ეს ბერი კაცი კი 
სისხლს ხედავს ჭიქაში
და ვერ აჯერებს ვერვის მის ნანახს

მისი მოკლული ხალხი 
ყველგან ეხატება 
დილა თუ საღამო ცხადად
ენაგება ნუთუ რით დაიმსახურა ამოდენა
მოხუცმა ტანჯვა 

ის ხომ მართალი იყო თავის მიწას 
იცავდა ის ისეთი მართალი იყო
ღმერთსაც კი შეკამათებოდა 
და დაუმტკიცებდა მის მართალ ქმედებას

პაპიროს მოუკიდებდა 
ფიქრის გასანიავებლად
დაწვება ისევლე დგება
საწოლი სველია სისხლის ფერია

მოუხარშავი ძვლები ყუთში
უწყვია იმ ომიდან წამოღებული
რომ იკვეხნიდა ყოველ მეორე 
და ზამთარი წლობით ამძვლებით გაჰქონდათ

არც მის ცოლშვილს მოშიებიათ 
უკვე წლებია გულ ღვიძლი 
იმ ომიდან წამოღებული საკმარისად
ბევრი აქვთ