თქვი რამე ბრძნული

ყოველი ადამიანი ერთხელ
მაინც იტყვის რამე ბრძნულს 
სიცოცხლის მანძილზე მაგრამ 
დაიკარგება ამას ჩვენ არმოუსმენთ
ჩვენ ხომ ჯერ ავტორს ვეძებთ
მსუქანია თეთრ თმიანი თუ 
მეტად გამხდარი. 
მე ვიცი იყო დრო საშინელი
წარსული მეტად თვალ დასახუჭი
და უფრო ნაკლებად საქებარი
მე მითხრეს დედები ჭიპლარს 
არსჭრიდნენო შვილებს 
დედებმა იცოდნენ დაბერდებოდნენ შვილები და სწორედ ეს ჭაღარა აშინებდათ იმდროში ხომ ჭაღარა 
სირცხვილი იყო სირცხვილი იყო
ყველაფერი თეთრი 
დრო იყო ჭაბუკის ლოყებზე
იბრძოდნენ შავი და თეთრი
წვერი და მე მეშინოდა თეთრს
რომ ემარჯვა და აი ესე აგხვდენოდეს
ყველაფერი 
მე მახსოვს ქვეყნის იმ
უბედურ ჟამს მიყვებოდნენ
და რატომღაც ვიკითხე მამაჩემის
სიკვდილის მიზეზი და მომატყუეს
ომს შეწირაო ხმალიც კი მაჩვენეს
საბუთად მერე გავიგე ის ხმალი
დაჩოქილ მეომარს დავარდნია
ეს სიზმარი მტანჯავდა მთელი
ღამე ახლა ვზივარ ღუმელთან
რომელიც ვულკანივით გიზგიზებს
და ვუყვები ამ ამბავს.. და სიზმარს
არდავეძებდი მამას არც 
ვინატრებდი ცოცხალს 
უბრალოდ მჯეროდეს რომ
მონაყოლი მართალია და 
მტერმა სახელოვნებისთვის 
დასაჯა
მერე იმასაც ვკითხულობდი
სიზმარში საიდან გავჩნდით
როცა უნდა შეჩერებულიყო
არსებობა დიაცის ვაჟის 
თავისუფლება არჩანს 
და ვერც ვამტკიცებ 
არადა ხო ვიცი ქარი 
რომ დაუბერავს ყოველთვის
სწორ მხარეს მექაჩვის 
ძაღლები უფრო მართლები 
იყვნენ ჩემს სიზმარში 
ჯაჭვი ებათ და ტკბილებით
ვერ ჭრიდნენ..ხელებს ნატრულობდნენ
გლეხირომ აზნაურზე უკეთ ცხოვრობდა
ყველა კვირვობდა დედა მამა მაშინ მომიკვდა და ვტიროდი უსამშობლოდ
მერე გავიგე კლინიკურ სიკვდილში ყოფილან ვიღაცამ მერე გამოაცოცხლა