მრავალი ღამე გვათენდება თეთრად ..

მრავალი ღამე გვათენდება თეთრად პოეტებს,
მოხეტიალევ წყვდიადში რომ აღარ გამოჩნდი,
მკვდარო ლირიკავ აქეთ ჩვენთან პოეტი გეძებს, 
უბრალოებამ მე გამზარდა ზნეობით დიდი
მაგრამ არ ვილტვი არ მიდგამენ ბრინჯაოს ძეგლებს
მე არ ვყოფილვარ უბადრუკი, ცრუი და ფლიდი,
არ გავითბობდი არასოდეს სხვის ცეცხლზე ხელებს,
რთული ვააარ მაგრამ მე ხომ უფრო მარტივად ვიღწვი
ხომ არა გთხოვათ რომ ვილები და კოშკი ამიგოთ,
და ეს ცხოვრება ნოხებით და ფულით ამივსოთ, 
მინდა სიწყნარე სულიერი და არა მარტო,
მკრთალი ფერებით დრო და დრო რომ მსხვერპლიც გამიღოთ,
მსხვერპლი, თითქოს რომ პოეზია მიყვარს ძალიან, 
არა ძალზედ მძულს იმიტომ რომ ჩემი ბრალია,
უკეთურება, მელანქოლი და სუსტი სული
და მომავალი დრო და დრო რომ მაჩქარებს გული
მინდა სიწყნარე მარტოობა, ტყის სახლში მდგმური,
შთაგინება და განწყობები ტყეში  ისევ განა აარს ცუდი?!
წინაპრის სუნთქვა სასთუმალზე,  ოდნავ უძლური
თავს თუ ვიპოვი არ ვიქნები მე ისევ სუსტი,
და აი დროს კი დავამარცხებ, აზრი მაქვს ბრძნული