წამოიშალა უთეთრესად მტრედების...
წამოიშალა უთეთრესად მტრედების გუნდი: რომ მიყვარდე, მომეცა ნება! უხმო სარკმელში, ვხედავ, უხმო კარი ირწევა. მდუმარ ოთახში მდუმარე ხე შემოისახა. ისე ახლოს ხარ, თითქოს შენ აქ სულაც არ იყო. მე მაღალ ყვავილს გამოგიწვდი, შენ გამომართმევ: ის არც თეთრია, არც წითელი, არც ცისფერი _ მაგრამ მაინც დაისაკუთრებ. ის იქ დარჩება სამუდამოდ, სადაც არ იყო. არც ჩვენ ვყოფილვართ, მაშ, დავრჩებით ჩვენც მასთან ერთად. (გერმანულიდან თარგმნა დათო ბარბაქაძემ)
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი