დაუცხრომელო გულო, ვისთვისაც...

დაუცხრომელო გულო, ვისთვისაც, კელაპტართა და ჟამთა შუაგულ,
კერპთა მსახური აშენებს ქალაქს,
შენ ზე მიიწევ
ტბორებისკენ, ალვებთან ერთად:

სადაც ფლეიტა ღამისეულში
მისი დუმილის მეგობარს კვეთს და
წყლებს გამოუჩენს.
ნაპირზე

აზრი, შენიღბული, მიმოდის და სმენად ქცეულა:
რამეთუ არც რა
გამოხდება კუთვნილი სახით,
და სიტყვას, შენ რომ თავზე დაგნათის,

გვიმრის ფოთოლში მოფუსფუსე ხოჭოს რწმენა აქვს.

(გერმანულიდან თარგმნა დათო ბარბაქაძემ)