ნაჯახებით მოთამაშე

ღამისმიერი შვიდი საათი, და წელიწადიც სიფხიზლის – შვიდი:
შენ, ნაჯახებით მოთამაშე,
წევხარ აღმდგარი ცხედრების ჩრდილში
_ ო, ხეები, რომლებსაც არ ჭრი! _,

დადუმებულთა ბრწყინვალების თავებთან წევხარ,
ფეხებთან სიტყვათ სიღატაკისა,
წევხარ და ისევ ნაჯახებით თამაშს განაგრძობ _
და ბოლოს ბრწყინავ, როგორც ისინი.

(გერმანულიდან თარგმნა დათო ბარბაქაძემ)