ფერდობი

ჩემს გვერდით ცხოვრობ, ჩემი მსგავსი:
ქვად მოსული
ჩაშვავებულ ლოყაზე ღამის.


ო, ეს ფერდობი, საყვარელო,
სადაც ვგორავთ შეუსვენებლივ
ჩვენ, ქვანი,
ღარაკ-ღარაკ მბრუნავნი.
ჯერიდან ჯერზე კიდევ უფრო მომრგვალებულნი.
მსგავსნი. უცხონი.


მონამთვრალევი, ო, ეს თვალი,
აქ ჩვენსავით რომ ეხეტება,
და, ზოგჯერ, ჩვენ ის
ერთარს გვხედავს გაკვირვებული.

(გერმანულიდან თარგმნა დათო ბარბაქაძემ)