მინდვრები

ყოველთვის ერთი, ხე ალვისა
აზრის კიდეზე.
ყოველთვის თითი, სამანთან რომ
ამაღლებულა.


ხოლო მისგან შორს
მწუხრს ორნატი შეუყოვნდება.
მაგრამ ღრუბელი:
ის არ ყოვნდება.


ყოველთვის თვალი.
ყოველთვის თვალი, რომლის ქუთუთოს
შენ გაახელ, როცა შენიშნავ
მის ჩამოხრილ დედმამიშვილებს.
მიწყივ ეს თვალი.


მიწყივ ეს თვალი, რომლის მზერა
იმ ერთს, ალვას, მოეხლართება.

(გერმანულიდან თარგმნა დათო ბარბაქაძემ)