ტიუბინგენი ,იანვარი

თვალები, გადმო-
ბირებული სიბრმავისაკენ.
მათი – “ესერა,
გამოცანა, არის წმინდად-

გადმომხლტომარე”, მათმიერნი
მოგონებანი
ჰოლდერლინის ცურვილთა კოშკთა, თოლიების-
მიმოკივილში.

დამხრჩვალ დურგალთა სტუმრობანი
ამ
დაძირულ სიტყვათა თანა:
რომ მოსულიყო,

მოსულიყო ადამიანი,
რომ მოსულიყო სამყაროში ადამიანი,
ნათელი წვერით
უხუცესთა: იგი შეძლებდა,

ამ დროებაზე
მომეტყველე, იგი
შეძლებდა
მარტოდენ ლუღლუღს, ოდენ ლუღლუღს,

კვლავ-და-კვლავ-
ლუღლუღს.
(“პალლაკშ. პალლაკშ”.)

(გერმანულიდან თარგმნა დათო ბარბაქაძემ)