ბნელი თვალი სექტემბერში

ქვამოსხმული დრო. და ტკივილის დალალკავები
ნაკადულებად ევლებიან ირგვლივ მზერას დედამიწისა,
მთვრალი ვაშლისა, ცოდვიანი შეგონების მონაბერით
გარუჯულისა: ლამაზია და არმოწყალე იმ თამაშისა,
რასაც ისინი თამაშობენ ყალბადჩენილ
ანარეკლში მისი მერმისის.
 
უკვე მეორედ ყვავილობს წაბლი:
ორიონის მალიადი უკუქცევის
მწირადელვარე
იმედის ნიშნად: მას მაღლით უხმობს
ცის თვალდავსილი მეგობრების
ვარსკვლავუხვი გულმოდგინება.
 
სიზმრის კარებთან, შეუნიღბავი,
უცილობლობს ეული თვალი.
სავსებით ჰყოფნის საცოდნელად,
რაც რამ ხდება ყოველდღიურად:
აღმოსავლეთის სარკმელთან ღამით
მას განცდის სუსტი
მოგზაური გამოუჩნდება.
შენ აწობ მახვილს სისველეში მისი თვალისა.

(გერმანულიდან თარგმნა დათო ბარბაქაძემ)