წელიწადები შენით ჩემამდე

მოგეტალღება თმა კვლავ და კვლავ, როცა მე ვტირი. შენი თვალების სილურჯით

შლი

სუფრას ჩვენი სიყვარულისა: ზაფხულსა და შემოდგომას შორის საგებელს.

ჩვენ ვსვამთ, რაც იმან ააქაფქაფა, ვინც არ ვიყავით არც მე, არც შენ ან ვინმე მესამე:

ცარიელს და უკანასკნელს ხარბად ვისრუტავთ.

ერთმანეთს ვუმზერთ სარკეებში უღრმესი ზღვისა და უმალ საკვებს ვუწვდით

ერთმანეთს:

ღამე ღამეა, ალიონით იწყება და

მე მაწვენს შენთან.

(გერმანულიდან თარგმნა დათო ბარბაქაძემ)