ყარიბობისას


ეს ის ჟამია, თანამგზავრად მტვერს რომ აგიჩენს,

შენს პარიზულ სახლს _ შენივ ხელთა მსხვერპლშესაწირად,

შენს შავ თვალს _ შენივ უშავეს თვალად.

ეს სამკვიდროა, რომ უპყრია შენი გულის მოსართავები.

გაგეშლებოდა თმა, დაშურებულს _ მაგრამ მას ეს აკრძალული აქვს.

მათ არ უწყიან, დამდგარან და ხელებს გიქნევენ.


(გერმანულიდან თარგმნა დათო ბარბაქაძემ)
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი