შემოდგომა

წვიმა ტოტზე ქანაობს, 
ქარი ზუზუნს ვერ მორჩა,
ტყე გაყვითლდა სიმწვანე
ალაგ-ალაგ შემორჩა.

მუხამ ჩაიბუტბუტა:
- ეჰ, რა ძლიერ აცივდა!
და ცრემლები მიწაზე
ჭრელ ფოთლებად დასცვივდა.

ნელა-ნელა ზამთრდება,
სითბო დადის ნულამდე,
დათვისთვის სულ ერთია,
სძინავს გაზაფხულამდე.