ფიქრი მტკენს

წერილი დავტოვე დღეს კონვერტში,
ნიავმა დაჰკრა, სადღაც გააქრო.
შიგნით ეწერა ჩემი ვედრება , რომელიც მან არაფრად ჩააგდო.

სიცხე ოფლად მღვრის, თავსაც მატკიებს,
მაგრამ განა ეს სიცხის ბრალია,
მე ფიქრები მტანჯავს და ძვლებში მტეხს,
მაგრამ განა ეს ჩემი ბრალია.

ღვინის გემო ყოვლად საამური
სისხლში ირევა, კალაპოტს უცვლის,
თრობა მერევა აზრებთან ერთად
და თავის დროს ის ყოჩაღად უცდის.

დავეხეტები ღამის წუთებში
ვარსკვლავებს ვუცქერ, მთვარის მორჩილებს,
დრო ყველას შთანთქავს მუსრსაც გაავლებს,
მაგრამ ის მე ვერ დამიმორჩილებს.