ღამე

ქარებს ვატანდი ,შენთან,
ჩემი გულის გათამამებას, 

ფიქრებს მოსწყინდათ უსაშველოდ
დროთა წამება 

სული რამდენი სევდით ნაკრეფ
ნაყოფს მოისხამს.... 

სემირამიდას ბაღის ყვავილს 
უფენს ქარი მთას. 

სიზმრებს ვეცდუნე,გარინდულ ღამეს,

მთვარისფერ შუქზე გრძნობებს მპარავდა. 

ჩემო ზმანება შემიცოდე გულს ნუ მიწამებ 

დღის სილამაზეს
ღამის ლანდად ნუღარ მაბედებ 

მე ვეტრფი მზეს
და ეს სინატიფე 
გამინათებენ მთვარიან ღა-მეს.
🧚‍♀️❤