უნდა ავიკრა ამ ქვეყნიდან გუდა-ნაბადი...

უნდა ავიკრა ამ ქვეყნიდან გუდა-ნაბადი,
დღეო ნათელო, ბნელით სავსევ, აბა, ნახვამდის!
შორს, ცხრა მთას იქით უნდა დავდგა სადმე კარავი,
რომ არა ვნახო კაციშვილი მეტად არავინ.

მწვანე ბალახზე წამოვწვები ჩემთვის გულაღმა
და თვალს მივაყოლ-მოვაყოლებ ღრუბლის ხეტიალს,
ჩიტების ჭიკჭიკს და გალობას მივაყურადებ,
წყაროთა ლიკლიკს, სიმღერით რომ ერთურთს ერთვიან.

დავტკბები ხოლმე მზის ამოსვლის და ჩასვლის ცქერით,
ვიდრე ჩემი მზის ჩასვენების დადგება ჯერიც...

(მთრგმნელი ოირამ ქემერტელიძე)