ცრემლი

გადაუღებლად წვიმს მთელი ღამე,
ნისლს დაუფარავს ალაზნის ველი,
გუშინ ხეები ებრძოდნენ ქარებს
და შემოდგომა იყო მზისფერი…
დღეს კი საღამო ჩამოწვა სევდის,
ფერი უცვლია მშობელ მიდამოს, –
იქნებ, ეს წვიმა ცრემლია დედის,
მწარედ გავლილი წარსულის გამო…