***


თითქოს შორს , სადღაც
ვარსკვლავი მოსჩანს,
კამკამა  ცაზე ბედის ვარსკვლავი
თითქოს შორიდან იმედებს გაძლევს 
და ტოვებს ხაზებს ,ბედის ვარსკვლავი .
ტყეში მდინარე მოსჩქეფს ნავარდით, 
და გზას მიჰყვება ქალი ლამაზი,
მისი ფეხის ხმა სიჩუმეს ფანტავს , 
და თან მიათრევს ქათქათა ფატას, 

ფიქრს და ოცნებებს გზადაგზა ფანტავს.
ცაში აფრენილ ოცნების მტრედებს 
ქვიშაზე ხატავს,
ტბაში წყვილებად  მოფანტულ გედებს
ოცნებებს ატანს....
ნისლში გახვეულ ტანმაღალ ნაძვებს ,
სალ კლდეებს მაღლებს.
ციცინათელებს ციმციმა, მნათებს, 
მგელიც ბანს აძლევს...
                                  8.11.2021წ.  სოფო ჯანხოთელი

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი