ლოდის დამგორებელი (იგავ-არაკი)


წამოველ მუნით. მიველ ადგილსა ერთსა, მინდვრიანსა და ცხელსა. რა იგი გავვლე, ვნახე ჩაღმართი დიდი. მუნ კაცი ერთი ჩაღმართს ჩავიდის, აიკიდის ლოდი მრგვალი, ამოვიდის აღმართ, დააგორის; ჩაღმართ კიდევ ჩავიდის, აიკიდის, ამოიტანის და დააგორის. ამოტანაში ხვნეშოდის და, რა დააგორის ლოდი, იცინოდის. 

მე ვკითხე: ძმაო, რად იჭირვი, ანუ რად იცინი-მეთქი? 

მან მითხრა: მე ამ ერთის ქვით ჭირსაც ვნახავ და ლხინსაცა. ერთი ცოტა ქვა მაქვს და ჭირი და ლხინი ორივე დიდი; და მრავალს კაცს ათასი ამდენი ოქრო აქვს და ცუდად უცან, მით ვერც ჭირს ნახვენ და ვერც ლხინსაო. 

მომეწონა მისგან. ცოტა ცუდი სიტყვა დიდად კარგა მითხრა.

 

წყარო: www.aura.ge

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი