ნეტავ სად გაქრა

ეს რა ფიქრები ამიშალე წარსულო დღეო? 
ნეტავ სად გაქრი მხიარული ბავშვობის ფერო? 
ასე მცირე ხნით გაელვება ნეტავ ვის ეყო?
თვალს მიეფარე უდარდელო ცხოვრებავ ჩემო.
უკვე ჩავლილი წუთების ხმის ყურს სწვდება ექო, 
წარსულ დღეების დაბრუნებას ბავშვივით ვჩემობ. 
         თამარ გელაშვილი