შიში (ვუძღვნი მარიამ ა.-ს)

მეშინია...

მეშინია სიყვარულის გამხელის...

რომ გაგიმხილო

ჩემგან შორს წახვალ,

და არც

დამიბრუნდები...

ახლა ჩემთან ხარ,

მაგრამ არა, როგორც მიჯნური,

არამედ, როგორც

მეგობარი...

არადა მე

მი-

ყვარ-

ხარ!..

მე მეშინია --

სიყვარულის გამხელის!..

რომ გავამხილო --

დაგკარგავ!..

რომ არა, სული დამტანჯავს!..

რა ვქნა? რა ვქნა?

არა ვიცი რა!..

თავი მოვიკლა?..

მე ჯოჯოხეთში,

შენ სამოთხეში,

იქაც ვერ შევხვდებით ერთმანეთს!..

რომ ვიცოცხლო --

რისთვის?!.

მშიშრებისათვის აქ ადგილი არაა!..

მე კი ყოველთვის, როდესაც გხვდები

გამარჯობას გეუბნები,

როგორც და -- ძმას,

მეგობარი -- მეგობარს..

გულში, რომელიც დათუთქული მაქვს, ამას ვამბობ:

მი-

ყვარ-

ხარ!..

მიყვარხარ!..

შიში...

მეშინია...

შიშის მეშინია...

შიშის, რომელსაც

უშენობა ჰქვია!..