სევდა

ახლაც ნაწამები ვდგავარ,
ისევ ტანჯვისაკენ ვიწევ.
წამებს შეპყრობილი ვყავარ —
განცდებს საბრძოლველად ვიწვევ.

აქ ეს ოცნებებიც იწვის,
ეს მომენტიც ხდება ვიცე.
მე კი რა მომელის — ვიცი,
იქნებ ნაწერებად ვიქცე.

იქნებ მეც მაწუხებს რამე,
იქნებ გამიღიმა ბედმაც.
ფიქრი აღარ მინდა ბევრი —
თითქოს დამიმძიმა სევდამ.

მერე მოვიკითხავ მიწას,
მეც თუ მიბარება ვცადე.
გული გამეტებით ფეთქავს,
ვიცდი — რაც მომელის, გავძლებ.

თუ კი ხასიათი წახდა,
ხალისს დაბრუნებას მივცემ.
სითბოს გამეფებაც იდგა —
ისიც გადავმალე სადმე.

ვთქვათ და მისაღწევსაც გავცდი,
და თან დასაწყისშიც არ ვარ.
თვალით რა სიმშვიდეს გავდი,
ფეხქვეშ ჩაჭიდული ვდგავარ.