არ ვნანობ

ვერ ჩაწვდი ამ გულის ნაკეცებს,
სიზმრებმა შენი ცა მანახა, 
დაგეძებ, ლექსებში დაგეძებ
და არცერთ სტრიქონში არა ხარ.
 
კვლავ შენი სიშორე გამლუმპავს,
დამახრჩობს უშენო ჰაერი,
შენს დუმილს, მწარე და ავ ლუკმას, 
ვყლაპავ და არ ვიცი რა მელის.

ვეღარ ვქსოვ წარსულის ბნელ ნართებს,
წუთები იმედებს  ნასკვავენ,
ვცდილობ და ვერაფრით ვერ ვანთებ
შენს სულში გადამქრალ ვარსკვლავებს.

დარბიან ტკივილის ტურები,
კივიან გულში და გულს გარეთ,
არაფერს არ ვნანობ სრულებით,
უბრალოდ სიტყვები ბორგავენ.