მე მარტობა მიყვარდა…

მე მარტობა მიყვარდა,
მიყვარდა კი არა, 
ალბათ უფრო მიწევდა, ვყოფილიყავი მარტო…
ხო, სულ მარტო - დარში, ავდარში…
მე მარტობა მიყვარდა, 
მხოლოდ ფურცელთან ერთად…
ფურცელზე კი მე გადმომქონდა 
აუტანელი სიმძიმილი…
კი, ვწერდი, 
მაგრამ ეს ფურცელი მაინც ჩემთან რჩებოდა მუდამ…
ვერ ვისმენდი სხვის აზრს, 
რადგან ვერ უგებდნენ ფურცელს…
მე კი ისე ვუგებ, 
რომ ქარის ნიავზეც არ მიქრის სიმძიმილით სავსე ფურცელი…