* * *

ჩემი ხალხი– პირაკრულთა მდორე ნაზავი,
უგერგილოდ მიიზლაზნება.

სად უნდა დამთავრდეს ეს მგზავრობა,
კუჭის გავლით თუ აზროვნების ცა უღრანებში.?

რაღაცის შიში მეფობს, ძრწოლა. კვლავ
ბატონობს- ბოიარი.

და ბილიკების ლოკვა არ წყდება, სადაც ამასწინათ
შიშველმა მეფემ ჩაიარა...