იქ დავამარცხებ ტკივილს...
წვიმის ამხობდა მარში, სულს _ მარტოობით ნაგებს, შენც გამიფრინდი მაშინ და ამითრთოლე ბაგე... დღეთა სიყალბის დარად მიედინება მტკვარი და წუთისოფლის კარად იწვის წარსულის კვარი... ... და მოლოდინის ნაღმიც, ჩემში ფეთქდება უკვე: _ მარტოობისგან დაღლილს მაწვდის სიახლის რუკებს: _ იქ ლანდად ვუჭვრეტ შენს თავს და სიახლოვის საზღვარს, იქ მომავალი ფეთქავს, ცხრა მყინვარწვერად, ცხრა ზღვად... იქ ბრწყინვალება დილის თავს არ დამიხრის ყალბად, იქ დავამარცხებ ტკივილს... იქ დაგივიწყებ, ალბათ...
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი