ახსნა

როს შეეხები წარსულს თითებით,
მის ხმოვანებას შეიგრძნობ მჩქეფარს,
მოგესალტება როცა კირთებად,
სულის ღრიალი და წელთა ყეფა,
როს აღიარებ: _ 
გძაგდა თემიდა;
რომ შენს თვალებშიც ჩამოწვა დირე;
რომ თავზე შეგრჩა მცირე თმები და
უმანკოება უფრორე მცირე;
რომ ადვილია სულის მმართველად
შემოიკრიბო ეშმაც და დროცა,
რომ ნამდვილია _ გერქვას ქართველი,
წვეთი ქართული არ გცხია როცა...
ამპარტავნობის უკმეხ ,,დილიხორს’’
შესწირო სული, ჩაჰკლა ვნებებთან...
_ უმეცრება რომ არ შობილიყო, 
ვერც სათნოება იარსებებდა. _
დაასკვნი... 
და მის ალტერნატივად
მზეს გაუსწორებ მზერას წყალობით
და ყოველივეს ახსნი მარტივად,
გარემოების გარდუვალობით...