დადის მწუხარედ შემოღამება


დადის მწუხარედ შემოღამება
და ჩამუქებულ ტკივილებს ქექავს
და ყველაფერი ისე რად ხდება
გარდასულ ბედზე რაც უნდა მეთქვა
აღარ დამიფრთხობს სულის წიწილებს
ძველი ხსოვნა და თავდავიწყება
სულშიც იწვიმებს, გულშიც იწვიმებს
და ზამთრის შემდეგ გაზაფხულდება,
მაგრამ ზამთარში თოვლი მაფიქრებს
ნუთუ ჩემს სულში სევდამ მოთოვოს
და ბედისწერა რასაც არიგებს
სიყვარულისთვის მე ვითმენ მხოლოდ.
2019
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი