ვერსად გავექეცი ღამის პირამიდებს

ვერსად გავექეცი ღამის პირამიდებს
ვეღარ ვინაპირე გზები გაუვალი,
გრძნობა შეშლილია ღამის აპათიით
თითქოს დამიგროვდა გულში სამდურავი.
გრძნობა შეპყრობილა ღამის მწყურვალებით
ისე გართულია ფიქრთა შენებაში,
ვეღარ ვიდარაჯე ღამის სარანგად და
შეშლილს ვემსგავსები მთვარის ხსენებაში.
სიტყვა მომეჯარა ყელში უნაზესი
მიღრენს გარინდებით მთვარე ალეწილი,
ისე შეესიტყვა გრძნობებს სიმარტოვე
გული დამესერა დანით გალესილი.
მთვარე ხეტიალობს ღამის სარდაფებში
ისე მარტივია ახლა ყველაფერი
თითქოს მთვარე იქცა ღამის აჩრდილად და
ესეც სიზმარია ამას ახლა ვხვდები.
2016