ირინე

მზე მთის კალთებზე სხივებს ლამბავდა
სამურზაყანოს ვკრეფდი გვირილებს,
ვილოცვინებდი შენზე  ლაშართან
შემომხვედროდი სადმე ირინე
და ჩაგიწნავდი გვირილებს თმაში
შენთვის მზის სხივებს მოვიპარავდი
და მოგაფრქვევდი  მაგ თმებზე მაშინ 
გაგითავისე, ვით მასკარადი.
ვით აკაციის ლამაზ ყვავილებს
გშვენოდა თმები მხრებზე მწოლარე,
მწვერვალებს მთისას ფეხით ავირბენ
დავკრეფ გვირილებს, შენვე მოგართმევ.
შენგან სიშორე ნისლებს მაგონებს
თითქოს ჩანხარ და ხან თითქოს ქრები,
ვით მატარებლის ფერად ვაგონებს
შენც მზეს შვენოდი, როგორც იები.
თავზე გშვენოდა შარავანდედი
როგორც ბრინჯაოს მაღალ ქონგურებს,
კლდეებს სიგიჟით ჩამოვირბენდი
და შემოგჭვრეტდი თვალებს ქორულებ.
მზე მთის კალთებზე სხივებს ლამბავდა
სამურზაყანოს ვკრეფდი გვირილებს,
ვილოცვინებდი შენზე ლაშართან
შემომხვედროდი სადმე ირინე.
2017