სამშობლოს

შენს ჯმუხ ფესვებზე მზე ლიცლიცებდა
გინიავებდა ჰაერს მუხები
გირტყამდა ქარი და სიო გცემდა
შენს ფესვებზე და შენს ხუჭუჭებში.
ასი ხიფათი გამოგივლია
ძმები მგოსნები დაიჟინებენ
ასზე უთვალავ ლექსს მოგიძღვიან
შენს ჯმუხ ფესვებში შეყუჟულები.
სხვამ ვინ იტვირთოს ქებათა ქება
წარმტაცი არის შენი მთა-გორი
შენს ჯმუხ ფესვებზე სიცოცხლე ფეთქავს
დაგეკემსება მზეც დანათოვი.
ზღაპრად გაგონილს ვინ დაიჯერებს
ვინ მოისმინოს გმირთა სიმღერა
მზე შენს ფესვებზე ვით ხმალი ელავს
და აკვანივით სიო ირწევა.
ქებას გეტყვიან ბანოვანები
მამელუკივით შენ აღზევდები
მზისგან დახუნძლულ ახოს გავცქერი
მთები იწონებს თავს აღზევებით.
მზე ლიცლიცებდა შენს ჯმუხ ფესვებზე
შენს ფესვებს დაღლილს, ვით თმა ხუჭუჭებს
უსალბუნებდა მეფე ერეკლე
და გინქარვებდა სევდას უკურნელს.