მე ამ ხის ხნის ვარ. ..

მე ამ ხის ხნის
ვარ.
პაპამ ჩემი დაბადებისას 
დარგო და მას მერე,
ჩემთან ერთად იზრდება.
სიმაღლეში გამასწრო.
შემოვახტები ხოლმე ზურგზე
და გაშლის ხელებს.
მეც დავდივარ თითებიდან-
თითებზე.
დიდი ხანი გავიდა არ მენახა.
მივაკითხე და ფოთლის წამწამი გადავუწიე.
ნაღვლიანი სახე ქონდა.
დაგავიწყდიო.
მეტკინა.
იქ დავიფიცე პირველად,
ვისთან ერთადაც დავიბადე და გავიზარდე
იმასთან ერთად მოვკვდებოდი.
ის ხე მოჭრეს!
მე იმ ხის ხნის
ვიყავი.