პრიალა ცოდვილი

განა ცოდვილი შეასწორებს თავის ცხოვრებას,
გაღვიძებული
მძინარ შვილს რომ თავქვეშიდან ხელს გამოაცლის,
როცა კოცნის იმის სახეს,
განა კოცნით ლამობს თავის ცოდვების წაშლას?
და ადგება ქარქაშიდან ამოწვდილივით
და გამოდის გარეთ პრიალა!
პრიალა ცოდვილი.
ვინაა კიდევ სხვა, მეორე,
რომ ასწორებს თავის ცხოვრებას?
განა ღმერთი? განა სამყარო?
განა ლომი? რომ აგდია თავისივე ფერის ბალახზე.
განა ბერი?
საბჯე ჯოხით თავისივე აჩრდილს რომ ჩეჩქვავს,
ვინც ერთგულად მოაცილა საყდრის კარამდე.
მხოლოდ აბსოლუტურად ცოდვილია მართალი
და შვილის ლოგინიდან რომ ადგება
ხანჯალივით ამოწვდილივით,
აელვარდება
და გამოდის გარეთ პრიალა,
პრიალა ცოდვილი.