ყინული


ერთ ზამთარის დილას პატარა 
ბავშმა ნახა, რომ ყინულიც
მზეზე ბრჭყვიალებს, საწვიმარ
ღარზედა ჩამოკიდული,
და უთხრა დედას სიამით:
"დედილო, გენაცვალეო,
ეგერ ალმასი ჰკიდია
და ამომიღე მალეო."
-"მოიცა, შვილო," - სთქვა დედამ:
"მზე კარგად ამოვიდესო
და მაშინ ნახე, შენს ალმასს
აბა რა მოუვიდესო!.." 
მართლაც, გათბა დღე თუ არა,
წვეთა დაიწყო ყინულმა
და ისევ დედას მიმართა
პატარამ გაკვირვებულმა:
-"უიმე, დედა, შეჰხედე,
მოსწვეთავს, წყლად ქცეულიო!"
-"რად გიკვირს, შვილო? დამდნარა, -
თოვლია, გაყინულიო!" 
- "მე-კი ალმასი მეგონა,
ისე რომ ბრჭყვიალებდაო, - 
სთქვა გულდაწყვეტით პატარამ:
"და მისთვის მახარებდაო," 
დედამ მიუგო: "ჰო, ხშირად
გვატყუებს გარეგნობაო;
მიტომაც არის საჭირო
დაკვირვება და ცნობაო!.."

წყარო: kids.ge

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი