ყინული
ერთ ზამთარის დილას პატარა ბავშმა ნახა, რომ ყინულიც მზეზე ბრჭყვიალებს, საწვიმარ ღარზედა ჩამოკიდული, და უთხრა დედას სიამით: "დედილო, გენაცვალეო, ეგერ ალმასი ჰკიდია და ამომიღე მალეო." -"მოიცა, შვილო," - სთქვა დედამ: "მზე კარგად ამოვიდესო და მაშინ ნახე, შენს ალმასს აბა რა მოუვიდესო!.." მართლაც, გათბა დღე თუ არა, წვეთა დაიწყო ყინულმა და ისევ დედას მიმართა პატარამ გაკვირვებულმა: -"უიმე, დედა, შეჰხედე, მოსწვეთავს, წყლად ქცეულიო!" -"რად გიკვირს, შვილო? დამდნარა, - თოვლია, გაყინულიო!" - "მე-კი ალმასი მეგონა, ისე რომ ბრჭყვიალებდაო, - სთქვა გულდაწყვეტით პატარამ: "და მისთვის მახარებდაო," დედამ მიუგო: "ჰო, ხშირად გვატყუებს გარეგნობაო; მიტომაც არის საჭირო დაკვირვება და ცნობაო!.."
წყარო: kids.ge
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი