ლოდინი

შუქნათურაზე წითელი ენთო: გადასასვლელთან ხალხი იდგა. ქუჩაზე გრიალით მიდიოდა ტრამვაი. ვანო იდგა ხალხთან ერთად, წითელი სინათლის ჩაქრობას ელოდებოდა და ფიქრობდა: როდის აინთება მწვანე.

ცხენი უკანა ფეხით კოჭლობდა, ზურგზე უნაგირი ედგა, ზედ ხურჯინი ეკიდა. ხურჯინში ეწყო: რძე და მაწონი. კისერზე თოკი ება, თოკი კაცს ეჭირა, კაცი იძახდა: “რძე, რძე, მაწოონიი, აბა მაწონიი, კამეჩის კარგი, თან ახალი” და ფიქრობდა: “როდის გავყიდი, ან ნეტა რამდენს ავიღებ.” ცხენი კი მიდიოდა კოჭლობით: ძლივს იკავებდა ნატკენ ფეხს ასფალტზე.

დედა სამად ანაწილებდა საჭმელს. ბიჭები ჭამდნენ. ცარიელა ქვაბს ხეხავდა. ბიჭები ჭამდნენ: ორი ჩქარა, ერთი ნელა. ვანო და ვასო ფიქრობდნენ: კოტეს ჩვენზე მეტი ერგო დღეს. ვანო ფიქრობდა: ვასოსაც ჩემზე მეტი ერგო დღეს.
დედა იჯდა წყალთან და ცარიელა ქვაბს ხეხავდა ქვიშით.

[1957 წელი] 10 აპრილი.