პოდიეზდთან მანქანა იდგა..

პოდიეზდთან მანქანა იდგა.
მივხვდი, რომ მე მიცდიდნენ. ვიცოდი: იჯდა ის, ხელში ტეტე ეჭირა და ტყვია პირში ჰქონდა მიცემული.
ნელა გავუსწორდი მანქანას. ჩემი აზრების სიმართლეში დავრწმუნდი და ჩავიარე. ვგრძნობდი: გაიღო მანქანის კარი. იმან ორი ნაბიჯი გადმოდგა ჩემკენ. ტეტე მომიშვირა ზურგში. არ მინდოდა მიხედვა. ვიცოდი: ამაო იყო.
რაღაცამ მძლია.
მივიხედე.
ის იდგა და მიყურებდა. ჩახმახზე ხელი ედო.
ვიდექი და ვუყურებდი.
- ახლა მოკვდები, - თქვა რეზომ.
- ვიცი, - ვთქვი მე.
- მერე?
- მერე რა, მე არა მაქვს, თორე დაგასწრებდი, - ისევა ვთქვი მე.
- მე კი მაქვს, - თქვა იმან და მესროლა.
პირველი მუცელში მომხვდა, მეორე ბეჭში.
ჯერ რაღაც ვიგრძენი, მერე ტკივილი, მერე ხმა.
მე დავეცი.
ვგრძნობდი: ის მანქანაში ჩაჯდა. მანქანა დაიძრა, მერე მოსახვევში ჩაუხვია. პოდიეზდიდან ვიღაცეები გამოვარდნენ. მე გონება დავკარგე.

წელი 1957. [აპრილი]