რა ვთქვი ოთახიდან გასვლისას

მე მხოლოდ ის მინდოდა მეთქვა,
რომ ეს უდაბნო, რომელზეც ვოცნებობ, ჩემივე დახატულია
და მე აქ ვცხოვრობ.
ასეთი ღარიბია ჩემი ოცნება
და ეს სიღარიბეც ასეთი ვერშესაძლებელი.
მე ვებრძოდი მარტოობას მხდალი ოცნებით,
ის კი არ ცნობდა, არც ამ გარიგებას,
და საცხოვრებელი, რომლის სუნიც მიყვარდა,
დაიკეტა ჩემთვის,
ისევე როგორც მაღაზია,
რომელშიც ვიმედოვნებდი პურის ყიდვას,
ყველაფრის მიღმა მე ვხედავ ჩემს კიდევ უფრო დაბრებულ თავს,
რაღაც ხნის შემდეგ.
როცა ხმობისას თქვენსკენ მოვბრუნდები,
სარკმელთან მდგარნო.