ისინი ჰგვანან სცენის აბსურდულად თაყვანისმცემლებს ..

ისინი ჰგვანან სცენის აბსურდულად თაყვანისმცემლებს,
რომლებიც მოულოდნელად მსახიობთა საპირფარეშოებში შეჭრილნი,
აქედან ეცნობიან სცენის კუმირთა ცხოვრებას.
აქ აგებენ ისინი გარემოსთან ურთიერთობის
თავიანთ გეომეტრიულ უხილავ სქემებს.
ცინიზმი მათ ხელებში უამრავ პატარა ჩაქუჩებადაა
დანაწევრებული.
ზოგჯერ ისმის ხმა, მათ მოსვლამდე არსებული,
მხოლოდ მათთვის დაკარგული ცხოვრებიდან.
აბსურდია გაზაფხულის ეს დილა, თუკი გნომის
ქალიშვილზე არ ფიქრობ.
უხილავია სინათლის მასონთა სიცილი.
სადღაც ისევ თამაშობენ ბეისბოლს.
უსმინეთ უნგრელ დოქტორს. ამერიკული ფეხბურთი.
სირბილი სანაპიროზე.
ოცნება ტიტანიკში მცხოვრებ ამფიბია სულებზე.
საქსაფონი.
მაკარონის ქარხანა კვამლით ემშვიდობება ვარსკვლავებს.
რა ვაკეთო?
ახალი ცვლის მოსვლამდე, ერთი საათით ადრე,
ღამით ცივ ქალაქში, სადაც აბსურდული მოგზაური
ჩემსავით დამალულ გამჭვირვალე კედლებს მიღმა
ოცნებობს ძილზე,
რომლის შემდეგ ღირს გამოღვიძება.