არარესტავრირებადი ღამე

ისინი არ არიან: არც მუშები, არც ჯუჯები, არც "მოსსადის" ხალხი,
არც ლოთები, არც ოლიმპიელები, არც ცენზორები, არც ოპერატორები,
არც ბროკერები, არც ტაქსისტები.
მერე რა.
მერე რა რომ ხოცავენ.
მერე რა რომ ერთმანეთს უღიმიან.
მერე რა რომ უკრავენ.
მერე რა რომ თამაშობენ.
მერე რა რომ ათვალიერებენ.
მერე რა რომ ჭამენ.
მერე რა რომ იღვიძებენ.
არარესტავრირებად ღამეთა მიღმა.
ვარდისფერი ფაიფურის გემით დახატული ღრუბლების ფონზე.
დეკადენტი პოეტები თხზავენ მანერულ გარდაცვალებებს
ამ მოვლენებზე ბევრად უფრო ადრე.
იქ, სადაც ერთმანეთს ხვდებიან და შორდებიან: ბროკერები, ტაქსისტები და მოჩვენებები.
რადგან არავის არ უნდა მუქი იისფერი მაიმუნები, რომლებსაც ძინავთ.
არავის არ უნდა თქვენი საინფორმაციო პროგრამა.
არავის არ უნდა თქვენი კომენტარი, თქვენი ზრუნვა,
თქვენი დაინტერესება.
თქვენი ხმა.
რადგან:
ეს ასოციალურია და ამორალური.
ეს აბსურდულია და საეჭვო.
ეს დამთრგუნველია და უნიჭო.
ეს გაუმართლებელია, ეს უშნოა, ეს მარტივია.
შენ
დაგესიზმრა ყველა ის გაზეთი, რომელიც ოდესმე წაგიკითხავს.
შენ
დაგესიზმრა ყველა შენი საუზმე.