ძილინებისა

ჩემ ჭიქაში მზე ჩადის...
ცხრავე თითით შუშის კედლებს ეჭიდება
და თვალებს ხუჭავს...
ჩემ ჭიქაში მზე ჩადის...
მზე წითელი ფორთოხალია,
რომელიც ჟღალთმიანმა ოფიციანტმა
ისე გულგრილად მომიტანა,
ახლაც არ იცის,
რომ დაისი გამიწურა თვალწინ
და დოლარნახევრად მომყიდა.
ჩემ ჭიქაში მზე ჩადის...
ერთი ჭიქიდან დავაშროთ მზე და
ერთად დავბნელდეთ,
სანამ ვინმე აღმოგვაჩენს,
სანამ შეგვიძულებენ,
სანამ უცხო მოგვაგნებს,
იქ,
მარტოობის პლანტაციებში გადამალულებს.
არარსებული მზის დაბნელებას
ერთად ვუყუროთ...
დაგელოდები
მეცხრე სხივის ბოლო წვეთამდე,
(არ დავიძინებ)...
დაგელოდები
სანამ მთლიანად ამ დამლევ მუჭით.
ამ დროს საათი
მეცამეტე წრეზე გადავა
და აირევა ...
ჩემ ჭიქაში მზე ჩადის,
მზე წითელი ფორთოხალია,
რომელიც ერთად უნდა გავწუროთ
ყოველ ღამით და
წამლის ნაცვლად დაგალევინო
დაძინების წინ,
რომ ბავშვობიდან გამოყოლილმა
სიბნელის შიშმა
სიზმარში მაინც არ შეგაწუხოს...
ძილინებისა...