პარიზი 1919 წელს

1

ხედავთ,
ერებო,
რევოლუციის
აღვირახსნილი
დაჰქეროლავს რაში.
და ცეცხლის სვეტი გადახიდა
მზემ
უკუნეთში.
ოკეანეებს გადაულახავთ ნაპირის ზღუდე,
გრანიტის დამბა.
მიწამ
ოცნები სისხლი დალია.
მიწა ღმერთს შესწვდა
და ეზიარა
და გახსნა
ღმერთმა
ძლიერი ხელით მიწის სხეულზე მწარე იარა.
ფერმილეული,
მკრთალი ლანდები
მოჰქრიან ციდან
ტკბილი სიმღერით.
და ჩამოეშვა მზის სიმაღლიდან
ნარინჯისფერი სხივის ჩანჩქერი.
ევროპის მკვიდრნი
ამდგარან მკვდრეთით და პოზაუნებს ახმაურებენ.
შუბლს
აიაზმა ატყვიათ სისხლის
და გარუკული ჭრილობა გულზე.
ტუჩზე ღიმილი შემოხმობიათ, როგორც იარა
ქრისტეს სხეულზე.

2

კრთოდეთ,
მაღალო,
თვალშეუდგომო
სასახლეებო,
ოტელებო,
ღამის ბარებო.
თქვენ:
მოედნებო სენჟერმენის,
კონკორდ და კლიში.
არ გერიდებათ
თქვენ უფლის ენის?
ნუთუ არა გაქვთ
მაცხოვრის შიში?
შენც
ეიფელო,
ბაბილონო ჩვენ საუკუნის,
მოდის გრიგალი, ვერ გიშველის შენ მეხამრიდი.
ეგ არ გეგონოს არც მაროკო, ალჟირ ან ტუნის,
არც გერმანია,
ალბიონი ცრუ და პირფლიდი.
როგორც ლანქერი,
ვაგრამის გზით და ეტუალით,
ბრბო გაექანა ნოტრდამისაკენ
მირაბოს ხიდით.
მოლანდებაა სინამდვილე ნახული თვალით,
ისმის ძახილი პოზაუნის კიდიდან კიდით.
მოდის
უფალი
ფეხშიშველა, გაუკითხავი
და გეკითხებათ:
~ეგ თქვენა ხართ, სულს ფულზე ყიდდით?~
მოდის
უფალი,
მიკრძალებით დახარეთ თავი,
ეპიფენიის სასწაული დღე არის დიდი.

3

ქუჩები,
დიდი მოედნები
და ბულვარები აივსო ხალხით.
დიდი
ქარხნები,
რესტორნები
და სინემები დაცარიელდა.
ისმის კივილი, ჟრიამული.
. . . . . . . . . .
საერთო ელდა.
პურპურის ცრემლით
ატირდა ზეცა.
ავარდა ალი.
განკითხვის დღეა.
სიგნალი,
სიგნალი,
სიგნალი...
ცეცხლის ტოგებით
გიჟი მხედრები
დააქროლებენ
ცისფერ ტაიჭებს
და ამბოხების პირქუში დევი
კაცთ კანონებზე გადმოაბიჯებს.
ჩუ!
მოუსმინეთ, მილიონების ენა შეუსხამთ
ცისკრის დაფდაფებს
და მათხოვრები ხელყავარჯნებით
ამტვრევენ ბირჟის დარკინულ კარებს.

4

ერთს
მოელოდნენ მილიონები
და დავარდება
ვინმე
ქადაგად.
ვისი ოცნებით ზრდიდნენ მონები,
მოევლინება მსოფლიოს ცხადად.
ახალი მოდგმა ადამის ტომის
მაღალ ღვთაებას უმღერს ოსანას.
ახალ სამყაროს,
სამყაროს შრომის
ქრისტე უბოძებს
მისტიურ
შანას.