წარწერა წიგნზე
შენ წინათ ცაში დაქროდი, ესიტყვებოდი ვარსკვლავებს, და დედამიწის წალკოტი არარაობად ჩათვალე. შენ მაშინ გულთამხილველად მეტყოდი მშობლის კილოზე: “ყრმაო, ყველაზე პირველად სამშობლოსათვის ილოცე“. შენ წინათ ცაში დაქროდი და წმინდა სულებს თან ახლდი, ახლა კი მიკვირს, იმგვარი აგრე ვით დაჩაჩანაკდი?! ცხოვრების ორომტრიალში უპირველესი ყოვლისა- შენ ხმა დაკარგე წინაპრის, მამაცი მეციხოვნისა! მე გავაცოცხლე ხმა იგი და მინდა ყურში ჩაგძახო: “ადექ მგლის მუხლიმაიბი, რამ წაგახდინა, ყაძახო!“ შენი პირველი ოცნების და პირველ სიტყვის დამჯერემ, სამშობლოსადმი ლოცვები ამ ცისფერ წიგნში ჩავწერე. თავად დავუდექ თამამად თავადურ ხმათა ღრეობას, წაიკითხე და პაპათა დაგიბრუნდება მხნეობა!
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი