ნაცნობები
ქუჩაზე, მე რომ ბავშვობის გარეთ აღარ გამომყვა, - როგორც დავტოვე - (ახლაც, როდესაც კვლავ ვხვდები გავლით) ღიმილად უჩანს შოთი - სათონეს. ქუჩა ფოთლების ორომტრიალით ჰაერში - ქუჩის მაღლა ავიდა. ხეებო, წუთით მოატრიალეთ ეგ სახეები - ჩემსკენ - ქარიდან.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი