ტბა – ხელისგულით

ხელის გაშვებაც, ჩაჭიდებაც – რიტუალია -
წმინდა. და რადგან ეს თითები – ჟონავს თითებში -
ისე – არასდროს რომ არ ხდება – ვირტუალური
სივრცეებისკენ (სიტყვები რომ ითოშებიან
ეკრანზე – ვითომ კოცონები, სულის შებერვით -
ლოლუებად რომ იქცევიან) – ტბა – ხელისგულით
დამაქვს. შიგ ბევრი ურჩხულია. შიგ – ცერბერია
და ათასგვარი საფრთხობელა მექანიკური -
გრენდელი – ფსკერზე გაწოლილი – კუდი – სამხრეთით -
როგორც კომპასი უმიზნობის და უდროობის.
ღრმად სძინავს, მაგრამ ოხშივარი ასდის სახეზე,
კენჭების სროლით როცა ვარღვევ მის მყუდროებას.
უნდა იცოდე. ზედაპირი – ასე კრიალა -
რასაც ირეკლავს – ტყის პროფილი და წყვილი გედი -
ზედაპირია. სიღრმეში კი – სიღრმე წრიალებს.
უნდა იცოდე. და თუ შეძლებ, ასეთსაც ენდო.